Hop |
Humulus lupulus |
Gebruikte delen en plaats van herkomst
De Hop, Humulus lupulus, is een klimplant die voorkomt in Europa, Azië en Noord Amerika. Hop zijn de conevormige, vruchtbeginselen van de plant en worden meestal geoogst van gekweekte, vrouwelijke planten. Het meest bekend is Hop als smaakstof in bier. Te gebruiken bij
- angsten
- slapeloosheid
- lymfatisme
- reuma
- extreem brandend maagzuur
Historisch of traditioneel gebruik
De bekendste historische gebruiksmethode is het tot rust brengen van de maag en de spijsvertering bevorderen. Hopthee was bekend als een milde rustgever en als middel tegen slapeloosheid, vooral voor diegenen die niet in slaap kwamen door maagpijn. Om de slaap te bevorderen werden ook kussens vaak met hop gevuld. Traditioneel zag men hop als middel om gemakkelijker te urineren en tegen seksuele neurosen. Een kompres van hop werd gebruikt tegen zweertjes en wondjes en om spierpijn te verlichten.
Actieve delen
Hop heeft een hoog gehalte bittere stoffen. De bekendste daarvan zijn humulone en lupulone. Deze bittere stoffen worden verantwoordelijk geacht voor het bevorderen van de eetlust. Verder bevat hop 1 tot 3% vluchtige oliën. Hop heeft inderdaad milde rustgevende eigenschappen, alhoewel veel natuurlijke rustgevers Hop met andere kruiden als Valeriaan combineren.
Dagdosering
De gedroogde vruchten kunnen, in een hoeveelheid van 5 tot 10 gram, gekookt worden in 150ml water en na 15 minuten trekken worden gedronken als thee. Tincturen (1 tot 2ml) worden 2 tot 3 maal daags genomen. Gedroogde Hop in capsule of tablet worden in doseringen van 500 tot 1,000 mg twee- tot driemaal daags ingenomen. Hop als rustgever wordt vaak gecombineerd met Valeriaan, Passiebloem of Scullcap.
Bijwerkingen en interacties
Het gebruik van Hop is in het algemeen veilig en bijwerkingen of interacties met andere medicijnen zijn niet bekend. Incidenteel komt huidallergie voor, mogelijk een gevolg van een soort hooikoorts.